Wydawca treści
Nordic walking
Nordic walking to prawdziwy fenomen, jeden z najpopularniejszych sportów w Polsce i Europie, młodszy niż większość osób go uprawiających.
Za praojców nordic walkingu można uznać fińskich narciarzy, którzy w latach 30. XX w. włączyli spacery z kijkami narciarskimi do swojego letniego treningowego. Ale historia sportu, którą znamy dziś, jest o wiele krótsza.
Tak się zaczęło
W 1988 r. Amerykanin Tom Rutlin nieco przerobił zwykłe zjazdowe kijki narciarskie i zaczął promować marsz z nimi, jako oddzielną formę aktywności: exerstrider. Prawie w tym samym czasie Fin Marko Kantaneva wręczył podczas letnich przygotowań kijki narciarskie swoim uczniom trenującym biegi narciarskie. Na podstawie obserwacji młodych zawodników oraz badań przeprowadzonych później w Finnish Sports Institute w Vierumäki, Kantaneva napisał pracę magisterską poświęconą sauvakävely, czyli „chodzeniu z kijami". Nazwa nordic walking powstała 1997 r., kiedy fińska firma Exel postanowiła wykorzystać pomysł Kantanevy i wypuściła na rynek pierwsze kije specjalnie zaprojektowane do chodzenia. Tak rozpoczęła się ekspansja jednej z najszybciej zdobywających popularność form aktywności.
Nordic walking był skazany na sukces. Jest idealną dyscypliną w czasach, kiedy tak popularny jest trend active ageing, czyli aktywności osób starszych. Ci, którzy nie czują się na siłach, żeby biegać, jeździć na rowerze czy pływać, zawsze mogą chwycić za kije – bo to zbawienie, dla osób, mających problem nawet ze zwykłym poruszaniem się. Z tego powodu do nordic walkingu przylgnęła nawet opinia trochę niepoważnego „sportu dla emerytów". To błąd. W Skandynawii uprawiają go dosłownie wszyscy, a w Findlandii został nawet włączony do programu wychowania fizycznego w szkołach. Pamiętajmy, nordic walking powstał jako element treningu narciarzy biegowych. Kto widział zdjęcie Norweżki Marit Bjoergen, wie, że ten sport uprawiają twardziele. Nordic walking wykorzystuje oczywiście w swoich treningach także Justyna Kowalczyk.
O co w tym chodzi?
Po co nam w ogóle potrzebne te kije? Czym różni się to od normalnego spaceru? Okazuje się, że podczas zwykłego marszu wykorzystujemy zaledwie 40 proc. naszych mięśni. Ruchy wykonywane podczas marszu z kijami angażują prawie 90 proc. mięśni. A więc nordic walking dużo intensywniej wzmacnia nasze ciało. Przy tym, dzięki kijkom, działają na nie mniejsze obciążenia. Taka aktywność jest więc bezpieczniejsza dla osób otyłych lub z problemami ze stawami kolanowymi. Kijki wymuszają też bardziej wyprostowana sylwetkę i poprawiają stabilność na nierównym terenie.
Uprawianie tego sportu przez godzinę pozwala spalić 400-700 kalorii, czyli o 20-40 proc. więcej niż podczas zwykłego spaceru. Mocniej pracują także płuca – o 20-60 proc. niż w czasie marszu.
Takie efekty osiągniemy oczywiście tylko wtedy, jeśli będziemy stosować odpowiednią technikę marszu. Najpierw zakładamy na ręce paski kijków, tak, by nie były zbyt luźne. Później swobodnie opuszczamy ręce wzdłuż tułowia i ciągniemy kije. Marsz zaczynamy naturalnie, wahadłowo poruszając rękami. Kiedy ramię jest w górze, chwytamy rękojeść kija i cofamy ramię wywierając delikatny nacisk. Kiedy ramię będzie na wysokości biodra, puszczamy rękojeść i znów unosimy ramię, ciągnąc kij. Kiedy wypadniemy z rytmu najlepiej wznowić marsz od ciągnięcia kijów. Kiedy nie jesteśmy pewni swojej techniki, powinniśmy poprosić o konsultacje trenera. To niewielki wydatek, dzięki któremu nasz wysiłek będzie efektywny.
Zapraszamy do lasu
Las jest wydaje się naturalnym środowiskiem dla uprawiania nordic walking. Miękkie leśne ścieżki amortyzują wstrząsy, dzięki czemu spacer po nich jest mniej obciążający stawy niż po chodniku czy asfalcie. Zaletą jest także ich nierówność – dzięki temu nasze mięśnie i stawy pracują w większym zakresie. No i to czyste leśne powietrze…
Nie dziwi więc, że, szczególnie w czasie wakacji, w niektórych lasach można spotkać więcej osób spacerujących z kijami niż bez. Leśnicy już dawno zauważyli, że, stawiając na nordic walking, przyciągną do lasów więcej turystów, więc tworzą kolejne ścieżki do uprawiania tego sportu oraz organizują imprezy dla jego miłośników. Dziś trudniej znaleźć nadleśnictwo, gdzie nie ma specjalnej trasy, niż takie, gdzie one są. Wiele, jeśli nie większość, oznakowana jest tablicami zgodnymi z ogólnoeuropejskimi standardami nordic walking. Na tablicach znajdują się mapy oraz wskazówki dotyczące techniki, doboru sprzętu i walorów zdrowotnych tego sportu. Informacje na temat tras i planowanych imprez można znaleźć na stronach internetowych Lasów Państwowych, regionalnych dyrekcji, nadleśnictw oraz w serwisie Czaswlas.pl.
Najnowsze aktualności
Modernizacja ścieżki edukacyjnej w zespole parkowo-pałacowym na terenie Nadleśnictwa Warcino
Modernizacja ścieżki edukacyjnej w zespole parkowo-pałacowym na terenie Nadleśnictwa Warcino
W okresie od 15.03.2022r. do 30.07.2022 r. Nadleśnictwo Warcino realizowało zadanie pn., „Modernizacja ścieżki edukacyjnej w zespole parkowo-pałacowym na terenie Nadleśnictwa Warcino”.
Koszt całkowity zadania wyniósł 32 000,00 złotych z tego 30 000,00 złotych stanowiła dotacja udzielona przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gdańsku w ramach umowy nr WFOŚ/D/568/2336/2022, z dnia 14 marca 2022r.
Realizacja projektu polegała na odtworzeniu w części istniejącej ścieżki edukacyjnej oraz uzupełnieniu w nowe elementy istniejącej ścieżki. Zgodnie z założeniami zakupiono nowe tablice interaktywne, dzieląc cały projekt na trzy obszary, tworząc tzw. zatoczki tematyczne, rozlokowane wzdłuż ścieżki.
W obszarze martwego drewna - (zatoczce), zgromadzono pochodzące z cięć sanitarnych i przygodnych drewno w postaci ułożonych pryzm. Tak ułożone pryzmy martwego drewna, pozostawione zostaną do naturalnego rozkładu i są uzupełnieniem informacji zawartych w treści tablic opisowych. Część interaktywna tablic wymusza na osobach korzystających ze ścieżki do czynnego udziału w komponowaniu logicznych ciągów myślowych przez właściwe ułożenie (kostek), zagadnień tematycznych w całość, lub powiązane ze sobą związki. Obok ułożonych pryzm złożonego martwego drewna wbudowano tablice opisujące proces obiegu węgla w przyrodzie.
Następnym tematycznie uzupełnieniem ścieżki jest zatoka ptasia. W części już istniejących tablic wymieniono jedną starą, jedną pozostawiono i wbudowano dwie tablice zawierające różne modele budek lęgowych ptasich oraz na tablicy (Słupie) interaktywnym pokazano poszczególne modele budek i ich mieszkańców. Na zdjęciu poniżej pozostawiona stara tablica opisowa.
Nowa tablica z modelami budek lęgowych ptasich w ich naturalnej skali, wraz z opisem ich mieszkańców. W części interaktywnej należy dopasować do danego modelu budki lęgowej właściwego mieszkańca.
Następnym tematycznie uzupełnieniem istniejącej ścieżki edukacyjnej istniejącej w zespole parkowo-pałacowym na terenie Nadleśnictwa Warcino, jest zatoka – świat owadów. W tym przypadku na skraju kompleksu leśnego graniczącego z polami uprawnym wbudowano tablice opisowe, tablice interaktywne oraz hotele dla owadów – dzikich zapylaczy.
Tablica obok przedstawia opis- biologię dwóch gatunków pszczół samotnic Murarki ogrodowej i Porobnicy włochatki. Odpowiednio obracane kostki - puzle tworzą całościowy obraz pszczoły samotnicy wraz z opisem na pozostałej części tablicy. Zadanie wykonuje się intuicyjnie i nie wymaga specjalistycznej wiedzy na temat biologii owada. Całość zatoczki – świata owadów uzupełniają ustawione w kierunku południowym tzw. Hotele dla owadów, zdjęcia zamieszczone poniżej. Hotele zbudowano z wykorzystanie różnych materiałów, które w realnym świecie są wykorzystywane przez owady do swojego rozwoju osobniczego. W tak zbudowanym hotelu swoje miejsce znajdą: trzmiele, motyle, pszczoły samotnice, skorki oraz złotooki, tworząc całą gamę mieszkańców charakterystycznych dla środowiska polno-leśnego. Zatokę tak zlokalizowano, aby zapewnić zamieszkującym tu owadom miejsce bytowania oraz bazę pożytkową, dostępną w długim okresie wegetacyjnym. Istotne w tym przypadku jest też umiejscowienie zatoki wykorzystujące długi okres ekspozycji słonecznej, istotnej w rozwoju biologicznym owadów.
W efekcie modernizacji ścieżki wbudowano dwie tablice interaktywne, trzy sztuki tablic interaktywnych na tzw. słupach (Światowid), dwie tablice opisowe oraz wyremontowano dwie kładki dla pieszych. Oznakowano początek ścieżki tablica opisową tzw. witacz. Wszystkie tablice opisowe oraz interaktywne zawierają „Logo” instytucji udzielającej dotacji. Informacja o realizacji projektu oraz wspierającego projekt dotacją (WFOŚ i GW w Gdańsku), znajduje się również na stronie www. Nadleśnictwa Warcino.
Podsumowanie Głównym przyczynkiem do powstania projektu modernizacji istniejącej ścieżki edukacyjnej, znajdującej się w kompleksie parkowo-pałacowym Nadleśnictwa Warcino, była deprecjacja stanu technicznego starych elementów ścieżki oraz pojawienie się a bardziej brak należytej uwagi poświęcanej problemom obiegu węgla w przyrodzie, problemu depopulacji gatunków zapylających oraz ciągle nie docenianej roli ptaków w środowisku leśnym. Świadomość społeczeństwa w zakresie wiedzy związanej z obiegiem węgla w przyrodzie, skutków jakie niesie za sobą korzystanie z paliw kopalnych oraz tzw. ślad węglowy, każe zastanowić się w którym miejscu znajdujemy się w środowisku. Wykorzystując martwe drewno - nieprzedstawiające wartości rynkowej (handlowej), złożone w pryzmy i pozostawione do naturalnego rozkładu w znakomity sposób obrazuje rolę martwego drewna w przyrodzie. Tak złożone drewno staje się domem dla rozwoju owadów saproksylicznych, grzybów saprotroficznych oraz drobnych kręgowców i gryzoni. Opisane procesy rozkładu martwego drewna na tablicach informacyjnych oraz zastosowanie tablic interaktywnych intuicyjnie zmuszają osoby odwiedzające ścieżkę edukacyjną do udziału w układaniu ciągów logicznych na tablicach. Zatoka ptaków, pozwoli osobom odwiedzającym ścieżkę edukacyjną na umiejętne powiązanie gatunku ptaka z jego miejscem lęgowym. Ochrona dzikich zapylaczy: Postępujące zjawisko depopulacji pszczół, kurczące się miejsca rozwoju pszczół samotnic - dzikich zapylaczy, oraz uboga baza pożytkowa, jest skutkiem stosowania na dużą skalę środków chemicznych służących produkcji roślinnej. Dodatkowo zanikająca powierzchnia ogródków działkowych w produkcji warzyw i owoców u użytkowników indywidualnych, z przeznaczeniem na tereny wypoczynkowe, skutkuje systematycznym ograniczaniem miejsc rozwoju pszczół samotnic i pozostałych zapylaczy. Zaproponowane nowe elementy ścieżki edukacyjnej, pokazują jak w prosty sposób w ramach własnych możliwości możemy powiększyć możliwości rozwoju owadów zapylających, przez zakup i ustawianie na prywatnych posesjach dostępnych hoteli dla owadów lub w jaki sposób takie hotele możemy wykonać sami. Prostota w budowie hoteli dla owadów oraz wymagania ekologiczne owadów w Naszym odczuciu pozwolą na realizację podobnych zamierzeń na terenie ogródków działkowych, terenach zielonych będących własnością osób fizycznych i prywatnych. Ścieżka ulokowana jest w bezpośrednim sąsiedztwie Technikum Leśnego w Warcinie, a cały kompleks parkowo - pałacowy jest chętnie odwiedzany przez osoby indywidualne jak i wycieczki grupowe. Ścieżka jest stałym elementem edukacji przyrodniczej realizowanej przez pracowników Nadleśnictwa. Celem jaki sobie stawiamy modernizując istniejącą ścieżkę to przede wszystkim uwzględnienie nowych zjawisk w środowisku; jak depopulacja pszczołowatych oraz zmiany klimatyczne, na które możemy mieć wpływ jako jednostka. Ważne w zrealizowanym projekcie jest wszczepienie potrzeby przestrzegania norm i ograniczeń w zakresie eksploatacji środowiska oraz potrzeby przeciwstawiania się zachowaniom zagrażającym środowisku.
Krzysztof Łunkiewicz
Koszt całkowity zadania wyniósł 32 000,00 złotych 30 000,00 złotych stanowiła dotacja udzielona przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gdańsku w ramach umowy nr WFOŚ/D/568/2336/2022, z dnia 14 marca 2022r. Jeszcze logo WFOŚ i GW w Gdańsku tak by wyskakiwał link do WFOŚ