Wydawca treści Wydawca treści

Grzyby

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?

Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy  znaleziony  grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.

Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.

W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.

Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?

Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu:  na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.

Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a  mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.

Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?

To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale  stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.

Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z  muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.

Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?

Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak  są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.

Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Modernizacja ścieżki edukacyjnej w zespole parkowo-pałacowym na terenie Nadleśnictwa Warcino

Modernizacja ścieżki edukacyjnej w zespole parkowo-pałacowym na terenie Nadleśnictwa Warcino

W okresie od 15.03.2022r. do 30.07.2022 r. Nadleśnictwo Warcino realizowało zadanie pn., „Modernizacja ścieżki edukacyjnej w zespole parkowo-pałacowym na terenie Nadleśnictwa Warcino”.

Koszt całkowity zadania wyniósł 32 000,00 złotych z tego 30 000,00 złotych stanowiła dotacja udzielona przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gdańsku w ramach umowy nr WFOŚ/D/568/2336/2022, z dnia 14 marca 2022r.

Realizacja projektu polegała na odtworzeniu w części istniejącej ścieżki edukacyjnej oraz uzupełnieniu w nowe elementy istniejącej ścieżki. Zgodnie z założeniami zakupiono nowe tablice interaktywne, dzieląc cały projekt na trzy obszary, tworząc tzw. zatoczki tematyczne, rozlokowane wzdłuż ścieżki.

W obszarze martwego drewna - (zatoczce), zgromadzono pochodzące z cięć sanitarnych i przygodnych drewno w postaci ułożonych pryzm. Tak ułożone pryzmy martwego drewna, pozostawione zostaną do naturalnego rozkładu i są uzupełnieniem informacji zawartych w treści tablic opisowych. Część interaktywna tablic wymusza na osobach korzystających ze ścieżki do czynnego udziału w komponowaniu logicznych ciągów myślowych przez właściwe ułożenie (kostek), zagadnień tematycznych w całość, lub powiązane ze sobą związki. Obok ułożonych pryzm złożonego martwego drewna wbudowano tablice opisujące proces obiegu węgla w przyrodzie.

Następnym tematycznie uzupełnieniem ścieżki jest zatoka ptasia. W części już istniejących tablic wymieniono jedną starą, jedną pozostawiono i wbudowano dwie tablice zawierające różne modele budek lęgowych ptasich oraz na tablicy (Słupie) interaktywnym pokazano poszczególne modele budek i ich mieszkańców. Na zdjęciu poniżej pozostawiona stara tablica opisowa.

Nowa tablica z modelami budek lęgowych ptasich w ich naturalnej skali, wraz z opisem ich mieszkańców. W części interaktywnej należy dopasować do danego modelu budki lęgowej właściwego mieszkańca.

Następnym tematycznie uzupełnieniem istniejącej ścieżki edukacyjnej istniejącej w zespole parkowo-pałacowym na terenie Nadleśnictwa Warcino, jest zatoka – świat owadów. W tym przypadku na skraju kompleksu leśnego graniczącego z polami uprawnym wbudowano tablice opisowe, tablice interaktywne oraz hotele dla owadów – dzikich zapylaczy.

 

Tablica obok przedstawia opis- biologię dwóch gatunków pszczół samotnic Murarki ogrodowej i Porobnicy włochatki. Odpowiednio obracane kostki - puzle tworzą całościowy obraz pszczoły samotnicy wraz z opisem na pozostałej części tablicy. Zadanie wykonuje się intuicyjnie i nie wymaga specjalistycznej wiedzy na temat biologii owada. Całość zatoczki – świata owadów uzupełniają ustawione w kierunku południowym tzw. Hotele dla owadów, zdjęcia zamieszczone poniżej. Hotele zbudowano z wykorzystanie różnych materiałów, które w realnym świecie są wykorzystywane przez owady do swojego rozwoju osobniczego. W tak zbudowanym hotelu swoje miejsce znajdą: trzmiele, motyle, pszczoły samotnice, skorki oraz złotooki, tworząc całą gamę mieszkańców charakterystycznych dla środowiska polno-leśnego. Zatokę tak zlokalizowano, aby zapewnić zamieszkującym tu owadom miejsce bytowania oraz bazę pożytkową, dostępną w długim okresie wegetacyjnym. Istotne w tym przypadku jest też umiejscowienie zatoki wykorzystujące długi okres ekspozycji słonecznej, istotnej w rozwoju biologicznym owadów.

 

 

W efekcie modernizacji ścieżki wbudowano dwie tablice interaktywne, trzy sztuki tablic interaktywnych na tzw. słupach (Światowid), dwie tablice opisowe oraz wyremontowano dwie kładki dla pieszych. Oznakowano początek ścieżki tablica opisową tzw. witacz. Wszystkie tablice opisowe oraz interaktywne zawierają „Logo” instytucji udzielającej dotacji. Informacja o realizacji projektu oraz wspierającego projekt dotacją (WFOŚ i GW w Gdańsku), znajduje się również na stronie www. Nadleśnictwa Warcino.

Podsumowanie Głównym przyczynkiem do powstania projektu modernizacji istniejącej ścieżki edukacyjnej, znajdującej się w kompleksie parkowo-pałacowym Nadleśnictwa Warcino, była deprecjacja stanu technicznego starych elementów ścieżki oraz pojawienie się a bardziej brak należytej uwagi poświęcanej problemom obiegu węgla w przyrodzie, problemu depopulacji gatunków zapylających oraz ciągle nie docenianej roli ptaków w środowisku leśnym. Świadomość społeczeństwa w zakresie wiedzy związanej z obiegiem węgla w przyrodzie, skutków jakie niesie za sobą korzystanie z paliw kopalnych oraz tzw. ślad węglowy, każe zastanowić się w którym miejscu znajdujemy się w środowisku. Wykorzystując martwe drewno - nieprzedstawiające wartości rynkowej (handlowej), złożone w pryzmy i pozostawione do naturalnego rozkładu w znakomity sposób obrazuje rolę martwego drewna w przyrodzie. Tak złożone drewno staje się domem dla rozwoju owadów saproksylicznych, grzybów saprotroficznych oraz drobnych kręgowców i gryzoni. Opisane procesy rozkładu martwego drewna na tablicach informacyjnych oraz zastosowanie tablic interaktywnych intuicyjnie zmuszają osoby odwiedzające ścieżkę edukacyjną do udziału w układaniu ciągów logicznych na tablicach. Zatoka ptaków, pozwoli osobom odwiedzającym ścieżkę edukacyjną na umiejętne powiązanie gatunku ptaka z jego miejscem lęgowym. Ochrona dzikich zapylaczy: Postępujące zjawisko depopulacji pszczół, kurczące się miejsca rozwoju pszczół samotnic - dzikich zapylaczy, oraz uboga baza pożytkowa, jest skutkiem stosowania na dużą skalę środków chemicznych służących produkcji roślinnej. Dodatkowo zanikająca powierzchnia ogródków działkowych w produkcji warzyw i owoców u użytkowników indywidualnych, z przeznaczeniem na tereny wypoczynkowe, skutkuje systematycznym ograniczaniem miejsc rozwoju pszczół samotnic i pozostałych zapylaczy. Zaproponowane nowe elementy ścieżki edukacyjnej, pokazują jak w prosty sposób w ramach własnych możliwości możemy powiększyć możliwości rozwoju owadów zapylających, przez zakup i ustawianie na prywatnych posesjach dostępnych hoteli dla owadów lub w jaki sposób takie hotele możemy wykonać sami. Prostota w budowie hoteli dla owadów oraz wymagania ekologiczne owadów w Naszym odczuciu pozwolą na realizację podobnych zamierzeń na terenie ogródków działkowych, terenach zielonych będących własnością osób fizycznych i prywatnych. Ścieżka ulokowana jest w bezpośrednim sąsiedztwie Technikum Leśnego w Warcinie, a cały kompleks parkowo - pałacowy jest chętnie odwiedzany przez osoby indywidualne jak i wycieczki grupowe. Ścieżka jest stałym elementem edukacji przyrodniczej realizowanej przez pracowników Nadleśnictwa. Celem jaki sobie stawiamy modernizując istniejącą ścieżkę to przede wszystkim uwzględnienie nowych zjawisk w środowisku; jak depopulacja pszczołowatych oraz zmiany klimatyczne, na które możemy mieć wpływ jako jednostka. Ważne w zrealizowanym projekcie jest wszczepienie potrzeby przestrzegania norm i ograniczeń w zakresie eksploatacji środowiska oraz potrzeby przeciwstawiania się zachowaniom zagrażającym środowisku.

Krzysztof Łunkiewicz

Koszt całkowity zadania wyniósł 32 000,00 złotych 30 000,00 złotych stanowiła dotacja udzielona przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gdańsku w ramach umowy nr WFOŚ/D/568/2336/2022, z dnia 14 marca 2022r. Jeszcze logo WFOŚ i GW w Gdańsku tak by wyskakiwał link do WFOŚ