Asset Publisher
Historia
Krótki rys historyczny
Nadleśnictwo Obłęże, pod pierwotną nazwą Gumieńce (do 1961 r.), jako jednostka administracyjna Lasów Państwowych utworzone zostało w 1945 r.
W skład Nadleśnictwa weszły dawne lasy prywatne średnich i wielkich majątków rolno - leśnych oraz lasy włościańskie przejęte na mocy Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 20.01.1945 r. w sprawie wykonania dekretu PKWN z dnia 12.XII.1944 r. o przyjęciu niektórych lasów na własność Skarbu Państwa. Formalne przejęcie tych lasów i uregulowanie stanu posiadania nastąpiło w 1946 r.
Z okresu przedwojennego nie zachowały się żadne dokumenty, na podstawie których można byłoby obecnie wnioskować o sposobie organizacji i stopniu intensywności gospodarki leśnej. Stan przyjętych lasów wskazywał na różny poziom zagospodarowania i intensywność użytkowania uzależnioną często od indywidualnych potrzeb poszczególnych właścicieli.
W 1946 r. Sekcja Urządzania Lasu Dyrekcji Lasów Państwowych Okręgu Bałtyckiego w Szczecinku opracowała przybliżoną tabelę klas wieku. Powierzchnia ogólna Nadleśnictwa wynosiła 9029,27 ha, w tym powierzchnia leśna 8448,00 ha, nieleśna 581,27 ha.
Na powierzchnię leśną składały się:
- halizny, zręby, płazowiny - 309 ha,
- drzewostany I kl.w. - 2543 ha,
- - „ - II kl.w. - 2641 ha,
- - „ - III kl.w. - 2277 ha,
- - „ - IV kl.w. - 389 ha,
- - „ - V kl.w. - 239 ha,
- - „ - VI i starszych kl.w. - 50 ha.
Dane powierzchniowe odnośnie dawnych stosunków własnościowych przedstawiały się następująco:
lasy upaństwowione średniej i wielkiej własności majątkowej
i własności włościańskiej - 8171,69 ha,
inne grunty (nieużytki, grunty porolne przekazane do zalesienia) - 857,58 ha.
Na podstawie przybliżonej tabeli klas wieku opracowano pierwszy plan cięć na okres od 1.10.1946 r. do 30.09.1951 r.
Plan ten określał następujące roczne zadanie w zakresie pozyskania:
- użytki rębne - powierzchnia 36 ha , miąższość 4800 m3 netto,
- czyszczenia - powierzchnia 120 ha , -- -- ,
- trzebieże - powierzchnia 76 ha , miąższość 1600 m3 netto,
- przygodne - -- - - „ - 345 m3 netto,
razem - 6745 m3 netto.
W 1952 r. opracowany został plan prowizorycznego urządzenia lasu na okres od 1.01.1953 r. do 31.12.1962 r. W 1954 r., przeprowadzono rewizję użytkowania międzyrębnego, a w 1955 r. - rewizję użytkowania rębnego. W wyniku tych rewizji opracowano nowy 5-letni plan cięć na lata 1956-1960. W 1959 r. przeprowadzono ponownie rewizję użytkowania rębnego i ustalono zadania na 5-lecie 1961-1965 r.
W 1967 r. Biuro Urządzania Lasu i Projektów Leśnictwa Oddział w Szczecinku opracowało plan definitywnego urządzenia lasu na okres od 1.10.1967 r. do 30.09.1977 r. Ogólna powierzchnia Nadleśnictwa wynosiła 10400,18 ha, w tym: leśna 9626,91 ha, nieleśna 773,27 ha.
Z uwagi na zdecydowaną przewagę siedlisk borowych wiodącą rębnią była rębnia zupełna.
Na siedliskach Bśw i BMśw stosowano rębnię Ia, o szerokości działek 60-80 m i maksymalnej powierzchni do 6,00 ha. Na siedliskach Bw, BMw, Ol drzewostany użytko-wano rębnią Ib, o szerokości działek 40-60 m i maksymalnej powierzchni do 4,00 ha. W drzewostanach na siedliskach lasowych zasadniczą rębnią była rębnia IIa, o szerokości pasa manipulacyjnego do 90 m i maksymalnej powierzchni do 6,00 ha. Przy rębniach zupeł-nych stosowano 3-4 letni nawrót cięć, natomiast w rębni częściowej 10-20 letni okres odnowienia.
Przy wykonywaniu odnowień i zalesień otwartych stosowano na ogół sadzenie w pasy oraz w niektórych przypadkach (na słabszych siedliskach) siew.
Na podstawie Zarządzenia Nr 31 Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych z dnia 14.06.1973 r. w sprawie likwidacji jednostek podległych OZLP w Szczecinku, z dniem 1.07.1973 r. włączono Nadleśnictwo Obłęże do Nadleśnictwa Warcino, tworząc w ramach tego Nadleśnictwa obręb Obłęże.
W 1976 r. BULiGL O/Szczecinek dokonało I rewizji urządzania lasu, w wyniku której opracowano operat urządzeniowy na okres od 1.10.1976 r. do 30.09.1986 r.
Ogólna powierzchnia obrębu Obłęże wynosiła 10603,59 ha, w tym powierzchnia leśna - 9797,79 ha, nieleśna - 805,80 ha.
W omawianym okresie gospodarczym użytkowanie rębne prowadzono w większości zgodnie z wytycznymi zawartymi w obowiązujących zasadach zagospodarowania lasu. Pewne odstępstwa w użytkowaniu rębnym nastąpiły w związku z wystąpieniem pod koniec lat 70-tych
szkód od okiści, a na początku lat 80-tych szkód od wiatru, brudnicy mniszki i szkodników wtórnych.
Zadaniem priorytetowym było wówczas sanitarne porządkowanie lasu. Wstrzymano niektóre zręby planowe, a użytkowanie międzyrębne polegało głównie na wykonywaniu cięć sanitarnych. Dużo było użytków przygodnych.
W 1985 r. BULiGL O/Szczecinek opracowało plan II rewizji urządzenia lasu na okres od 1.01.1985 r. do 31.12.1994 r.
Powierzchnia obrębu wg stanu na 1.01.1985 r. wynosiła 10629,47 ha w tym: leśna - 9885,32 ha, nieleśna - 744,15 ha..
Odstępstwa od wytycznych zawartych w planach użytkowania rębnego i przedrębnego związane były z porządkowaniem stanu sanitarnego lasu po wcześniejszej gradacji brudnicy mniszki oraz po licznych wiatrołomach i śniegołomach. Znacznie przekroczono użytki prze-drębne a ograniczono wykonanie zrębów planowych. Rozmiar użytków przygodnych prze-drębnych wynosił 37% miąższości grubizny pozyskanej we wszystkich użytkach przedręb-nych.
W 1995 r. opracowany został plan III rewizji urządzenia lasu na okres 1.01.1996 r. do 31.12.2005 r. Według stanu na 1.01.1996 r. powierzchnia obrębu Obłęże wynosiła 11258,19 ha, w tym:
- grunty leśne zalesione i niezalesione - 10265,20 ha,
- grunty związane z gospodarką leśną - 286,43 ha,
- grunty nieleśne - 706,56 ha.
W okresie 10-lecia wykonano:
użytkowanie rębne:
powierzchniowo - na plan 1475 ha wykonano 1459 ha tj. 99%;
miąższościowo - na plan 280519 m3 wykonano 258394 m3 tj. 92%;
użytkowanie przedrębne:
powierzchniowo - na plan 7385 ha wykonano 7104 ha tj. 96%;
miąższościowo - na plan 180012 m3 wykonano 160498 m3 tj. 89%;
w tym:
czyszczenia - na plan 2351 m3 wykonano 1204 m3 tj. 51%;
trzebieże (z użyt.przyg.) - na plan 177661 m3 wykonano 159294 m3 tj. 90%;
ogółem użytkowanie główne:
powierzchniowo - na plan 8860 ha wykonano 8563 ha tj. 97%;
miąższościowo - na plan 460531 m3 wykonano 418892 m3 tj. 91%.
W użytkach przedrębnych użytki przygodne stanowiły 36%.
W minionym okresie wycięto 11,42 ha zrębów sanitarnych poza planem, z pozyska-niem 2047 m3grubizny netto. Były to głównie drzewostany na gruntach porolnych opanowane przez hubę korzeniową, zaatakowane przez przypłaszczka.
W 2005 r. opracowany został plan IV rewizji urządzenia lasu na okres od 1.01.2006 r. do 31.12.2015 r. Według stanu na 1.01.2006 r. powierzchnia obrębu Obłęże wynosiła 11275,9993 ha, w tym:
- grunty leśne zalesione i niezalesione - 10487,9779 ha,
- grunty związane z gospodarką leśną - 306,9502 ha,
- grunty nieleśne - 481,0712 ha.
Analiza wykonania zadań z tego okresu przedstawiona jest w dziale „Wyniki analizy gospodarki leśnej za okres obowiązywania dotychczasowego planu urządzenia lasu".
W latach 2014 – 2015 wykonano prace związane z V rewizją urządzenia lasu, które stały się podstawą do opracowania niniejszego planu.
Obręb Warcino
Nadleśnictwo Warcino jako samodzielna jednostka administracyjna powstało w 1950 r. Od roku 1945 do 1950 gospodarkę na tym obszarze prowadziło Nadleśnictwo Przytocko z siedzibą w Warcinie.
W skład Nadleśnictwa weszły głównie upaństwowione lasy wielkiej własności prywatnej. Ich sposób zagospodarowania w okresie przedwojennym był zróżnicowany, zależ-ny od indywidualnych potrzeb poszczególnych właścicieli. Różna też była intensywność użytkowania. W miejscach dostępnych wycinano drzewostany dużymi zrębami, z pominięciem ładu przestrzennego i czasowego. Drzewostany trudno dostępne użytkowano najczęściej posztucznie, wybierając z nich gatunki cenne, głównie dąb i buk.
Zręby odnawiano przeważnie sosną z ewentualną domieszką gatunków liściastych. Na części obrębu istniał już w okresie przedwojennym podział powierzchniowy. W terenie równym był to podział sztuczny, oparty na istniejącej sieci dróg i linii; w terenie bardziej urozmaiconym
granicami oddziałów były w zasadzie drogi i cieki wodne. Powierzchnia oddziałów wahała się w granicach 35-40 ha, kształt zbliżony do kwadratu.
W 1950 roku dla utworzonego Nadleśnictwa Warcino przeprowadzono prowizoryczne urządzanie lasu. Powierzchnia ogólna Nadleśnictwa wynosiła 4692 ha. W tym okresie opracowany został również przez Zakład Gleboznawstwa Uniwersytetu Poznańskiego operat glebowy.
Prowizoryczny plan urządzenia lasu obejmował okres od 1.01.1951 r. do 31.12.1960 r.
Roczny rozmiar użytkowania zaplanowano w wysokości:
- użytki rębne - 52,00 ha, z miąższością 9973 m3 netto ,
- czyszczenia - 53,39 ha,
- trzebieże - 164,30 ha, z miąższością 2496 m3 netto,
- przygodne - z miąższością 885 m3 netto.
Użytkowanie rębne do roku 1955 prowadzone było w większości według założeń pla-nu. W 1955 r., po rewizji użytkowania rębnego i przedrębnego, opracowano 5-letni plan cięć na lata 1956-1960, w którym zmieniono sposoby użytkowania rębnego i lokalizację zrębów. Zmiany polegały głównie na zastosowaniu w lasowych typach siedliskowych rębni częścio-wej, a na siedliskach borowych - rębni zupełnej znormalizowanej i poszerzonej.
Planowany roczny rozmiar prac odnowieniowych wynosił około 105 ha, odnawiano zaś 96 ha. W odnowieniach sztucznych przeważała sosna.
W 1962 roku Biuro Urządzania Lasu i Projektów Leśnictwa Oddział w Szczecinku wykonało definitywne prace urządzeniowe, w wyniku których opracowano plan urzą-dzenia lasu na okres od 1.10.1962 r. do 30.09.1972 r.
Ogólna powierzchnia Nadleśnictwa wynosiła 5920,24 ha, w tym powierzchnia leśna 5501,97 ha, nieleśna 418,27 ha.
Prowadzono zrębowy i zrębowo - przerębowy sposób użytkowania.
Na siedliskach Bśw i BMśw stosowano rębnię Ia, o szerokości działek 60-80 m i powierzchni 4-6 ha. Na siedliskach LM, Lśw, Lw, OlJ drzewostany użytkowano rębnią IIa, o szerokości pasa manipulacyjnego ok. 90 m i powierzchni do 6 ha. Wyjątek stanowiły drzewostany świerkowe, które użytkowano rębnią zupełną. Przy rębni zupełnej stosowano 4-5 letni nawrót cięć, przy częściowej (Rb II) 10-20 letni okres odnowienia.
W 1971 r. BULiGL O/Szczecinek dokonało I rewizji urządzania lasu i opracowało plan na okres od 1.10.1971 r. do 30.09.1981 r.
Ogólna powierzchnia wynosiła 5947,76 ha, w tym powierzchnia leśna - 5470,80 ha, nieleśna - 476,96 ha.
W omawianym okresie gospodarczym użytkowanie rębne prowadzono w większości zgodnie z wytycznymi zawartymi w planie.
1.07.1973 r. obszar Nadleśnictwa Warcino przemianowany został na obręb Warcino. Od tego czasu w skład Nadleśnictwa Warcino wchodziły obręby: Obłęże i Warcino.
1.01.1976 r. na podstawie Zarządzenia Nr 72 Naczelnego Dyrektora Lasów Państwo-wych z dnia 20.12.1975 r. zlikwidowano Nadleśnictwo Polanów i cały obszar tego Nadleśnic-twa pod nazwą obręb Polanów wszedł w skład Nadleśnictwa Warcino.
W latach 1976 i 1977 wprowadzono w Nadleśnictwie Warcino eksperymentalny po-dział administracyjny, polegający na rezygnacji z leśnictw i utworzeniu zakładów gospodarki leśnej. Kierownikom tych zakładów podlegali leśniczowie d/s zagospodarowania lasu, leśni-czowie d/s użytkowania lasu, leśniczowie d/s spedycji i transportu drewna, leśniczowie tech-nolodzy, podleśniczowie i gajowi. Zakłady obejmowały swym zasięgiem powierzchnię 3-4 leśnictw. Podział ten nie sprawdził się i z dniem 1.01.1978 r. wrócono do dawnego po-działu, opartego na leśnictwach.
Na podstawie Zarządzenia Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych z dnia 10.11.1978 r. w sprawie dostosowania granic OZLP do podziału administracyjnego kraju do Nadleśnictwa Warcino włączono obręb Przytocko. Obręb Przytocko powstał w wyniku podzielenia Nadleśnictwa Przytocko na obręb Przytocko - włączony do Nadleśnictwa Warcino i obręb Tursko - włączony do Nadleśnictwa Dretyń. Ostatecznie powyższe zarzą-dzenie podporządkowuje Nadleśnictwu Warcino obręby: Obłęże, Warcino, Polanów i Przytocko.
Z dniem 1.01.1979 r. do obrębu Polanów przyłączono leśnictwo Ostrowiec z obrębu Żukowo, Nadleśnictwa Sławno (Zarządzenie Nr 21 Dyrektora OZLP w Szczecinku z dnia 9.12.1978 r.). Leśnictwo Ostrowiec organizacyjnie było związane z Nadleśnictwem Warcino do 31.12.1981 r. Na podstawie Zarządzenia Nr 19 Dyrektora OZLP z dnia 31.12.1981 r. przekazano je ponownie do Nadleśnictwa Sławno.
Z dniem 31.12.1982 r. ulega likwidacji obręb Przytocko przez włączenie go do obrębu Warcino (Zarządzenie Nr 4 Dyrektora OZLP z dnia 21.07.1982).
1.03.1983 r. na podstawie Zarządzenia Nr 9 Dyrektora OZLP z dnia 28.02.1983 r. w ramach Nadleśnictwa Warcino utworzono samodzielny obręb Polanów, który 1.01.1984 r. przekształcony został ponownie w Nadleśnictwo Polanów i wyłączony z Nadleśnictwa Warcino na mocy Zarządzenia Nr 23 Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych z dnia 14.10.1983 r.
W latach 1984 i 1985 przeprowadzone zostały prace urządzeniowe związane z II re-wizją, w wyniku których opracowano plan na okres od 1.01.1985 r. do 31.12.1994 r.
Powierzchnia obrębu Warcino według planu II rewizji wynosiła 8979,12 ha, w tym: leśna - 8325,11 ha, nieleśna - 654,01 ha.
Znaczne odstępstwa w wykonaniu planów w zakresie użytkowania lasu nastąpiły z powodów podobnych jak w obrębie Obłęże. Tu również zadaniem pierwszoplanowym było porządkowanie stanu sanitarnego lasu po gradacji brudnicy mniszki, wiatrołomach i śniego-łomach. Nadleśnictwo zmuszone było do zaniechania niektórych zadań planowych i likwida-cji skutków klęsk jakie nawiedziły w tym okresie Nadleśnictwo.
W 1995 opracowany został plan III rewizji urządzenia lasu na okres od1.01.1996 r. do 31.12.2005 r.
Według stanu na 1.01.1996 r. powierzchnia obrębu Warcino wynosiła 9249,93 ha, w tym:
grunty leśne zalesione i niezalesione - 8470,11 ha,
grunty związane z gospodarką leśną - 234,68 ha,
grunty nieleśne - 545,14 ha.
W okresie 10-lecia wykonano:
użytkowanie rębne:
powierzchniowo - na plan 1132 ha wykonano 1183 ha tj. 105%;
miąższościowo - na plan 215440 m3 wykonano 207203 m3 tj. 96%;
użytkowanie przedrębne:
powierzchniowo - na plan 5857 ha wykonano 5651 ha tj. 96%;
miąższościowo - na plan 149751 m3 wykonano 178878 m3 tj. 119%;
w tym:
czyszczenia - na plan 1364 m3 wykonano 2791 m3 tj. 205%;
trzebieże z przyg. - na plan 148387 m3 wykonano 176089 m3 tj. 119%.
Ogółem użytkowanie główne:
powierzchniowo - na plan 6989 ha wykonano 6834 ha tj. 98%;
miąższościowo - na plan 365191 m3 wykonano 386081 m3 tj. 97%.
W użytkach przedrębnych użytki przygodne stanowiły 27%.
Z przyczyn sanitarnych w minionym okresie wykonano 4,50 ha zrębów sanitarnych poza planem z pozyskaniem 2488 m3 grubizny netto. Był to drzewostan świerkowy zaatakowany przez kornika drukarza.
W 2005 r. opracowany został plan IV rewizji urządzenia lasu na okres od 1.01.2006 r. do 31.12.2015 r. Według stanu na 1.01.2006 r. powierzchnia obrębu Warcino wynosi-ła 9328,9880 ha, w tym:
- grunty leśne zalesione i niezalesione - 8564,5300 ha,
- grunty związane z gospodarką leśną - 248,9565 ha,
- grunty nieleśne - 515,5015 ha.
Analiza wykonania zadań z tego okresu przedstawiona jest w dziale „Wyniki analizy gospodarki leśnej za okres obowiązywania dotychczasowego planu urządzenia lasu".
W latach 2014 – 2015 wykonano prace związane z V rewizją urządzenia lasu i opra-cowano niniejszy plan.
Asset Publisher
Asset Publisher
2. Zabezpieczanie drzew przed spałowaniem
2. Zabezpieczanie drzew przed spałowaniem
1.1 Zabezpieczanie sosny poprzez nacinanie kory.
Sposób ten znany i stosowany jest od bardzo dawna jednakże, aby w pełni wykorzystać wypracowane przez naturę mechanizmy obronne drzewa do ich ochrony przed spałowaniem, należy zrozumieć ich funkcjonowanie. Poprawnie wykonany zabieg prowadzi do powstania następujących- zniechęcających do spałowania- reakcji obronnych nacinanych drzew:
a) znaczne zwiększenie przyrostu osiowego zabezpieczanego między okółka.
Nacinana strefa wykazuje- na skutek odpowiedniej reakcji komórek przyrannych- intensywniejszy wzrost na grubość. Tego typu zabiegi z powodzeniem są stosowane w ogrodnictwie do wzmacniania pędów.
b) powstanie grubszej i chropowatej korowiny na pasach miedzy nacięciami.
Gruba i chropowata kora zniechęca do spałowania, ponieważ po jej dotknięciu wibrysy jeleniowatych dostarczają zwierzęciu informacji, że ma kontakt z grubą, niejadalną korą.
c) powstanie wycieków żywicy z gojącej się rany.
Zapach i smak żywicy zniechęca zwierzynę do spałowania.
d) powstanie niesmacznej dla jeleniowatych tkanki kalusowej zalewającej nacięcia.
Zabezpieczone drzewa poprzez rybakowanie, po zignorowaniu powyższych zniechęcających czynników, są przez zwierzynę częściowo ,,skubane". Na drzewach są widoczne próby spałowania, ale niesmaczna kora nie jest pobierana przez zwierzynę.
Wyżej opisane efekty nacinania kory muszą być osiągnięte już w roku zastosowania tego typu ochrony. Dlatego należy spełnić szereg warunków, aby takie zabezpieczenie było skuteczne. Wykonanie zabiegu powinno być przeprowadzone wczesną wiosna (kwiecień, maj) w praktyce, to czas po wykonaniu odnowień. Pracownicy wykonujący nacinanie muszą być dokładnie poinstruowani, które drzewka należy zabezpieczać i jak należy to robić. Narzędzia używane do zabiegu muszą mieć ostrza ustawione prostopadle do osi pnia, w odległości około 0,5 - 0,7cm (tak gęsto należy wykonać nacięcia). Rana ma być cięta a nie szarpana i dlatego rysaki muszą być dobrze wykonane. Nacięcia należy wykonać na całym obwodzie zabezpieczanego międzyokółka. Zabezpieczane powinno być najlepsze drzewka z warstwy górnej młodnika (średnio co trzecie), ale ich ilość może być inna, w zależności od presji zwierzyny.
Fot. 5 Rysak do nacinania kory z ostrzami ustawionymi równolegle do kierunku nacinania drzewa.
Fot. 6 Widok zabezpieczonego międzyokółka- cztery miesiące po rysakowaniu.
2.2 Zabezpieczanie sosny przed zgryzaniem i spałowaniem przy pomocy siateczek MINI-1
Metodę tą opracowałem przed kilkoma laty, w celu zapewnienia płynnego i skutecznego przejścia- od zabezpieczania przed zgryzaniem danej uprawy- do zabezpieczania jej przed spałowaniem. Gdy uprawa ,,wychodzi spod pyska", należy podjąć działania w celu zabezpieczenia jej przed spałowaniem. Jest to najczęściej 3-4 rok życia sosny. Otóż jesienią czwartego roku, gdy jeszcze drzewka mogą zostać zgryzione, zabezpieczamy sadzonki długimi siateczkami MINI1. Robimy to w ten sposób, aby cały bieżący przyrost był w siateczce- łącznie z pączkiem szczytowym. Nad pączkiem siateczkę ucinamy, pozostawiając około 5cm nadmiaru. Wiosną następnego roku, przed rozpoczęciem przyrostu, powijamy nadmiar siateczki pod pączek (jak rękaw w koszuli). Siateczkę pozostawiamy na drzewku, dla osłony przed spałowaniem, na następne lata. Przyrost z piątego roku zabezpieczamy przed spałowanie długą siateczką wiosną następnego roku, w okresie przed rozwojem pączków. Wykonujemy to w taki sposób, aby pod pączkiem szczytowym była zwinięta siateczka w formie ściągacza, utrzymującego ją na pniu. W taki sam sposób zabezpieczamy przyrost z szóstego roku. Siateczki są utrzymywane na drzewkach tak długo, aż drzewka przestaną być atrakcyjne do spałowania. Siateczka po spełnieniu swojej ochronnej roli jest zrywana z pnia i utylizowana.
Fot.7 Zabezpieczanie siateczkami przy pomocy rury PCV.
2.3 Zabezpieczanie repelentem przed spałowaniem
Zabezpieczenie polega na posmarowaniu całego zagrożonego międzyokółka repelentem. Niedokładne wykonanie tego zabiegu skutkuje zniszczeniem kory na nieposmarowanych częściach pnia. Repelent należy nanosić na suche drzewka, w trakcie bezdeszczowych dni. Przed smarowaniem należy środek starannie wymieszać i stosować zgodnie z załączoną do niego instrukcją. Zabezpieczenie repelentem wykonujemy tylko na jedną zimę. Często po ,,mokrej" zimie, wczesną wiosną, skuteczność tego zabezpieczenia znacznie spada.
2.4 Zabezpieczanie świerka przed spałowaniem poprzez nacinanie żłobikowe kory
Drzewa przez miliony lat ewolucji wykształciły mechanizmy zapobiegające ich zniszczeniu przez roślinożerne zwierzęta. Podpatrując naturę człowiek stara się wpleść jej wielowiekowe doświadczenia do współczesnej gospodarki leśnej. Jednym z takich środków ,,ochrony osobistej dla drzew iglastych ‘', jest wydzielanie przez nie lepkiej niesmacznej substancji w celu zniechęcenia np. jeleniowatych do spałowaniem.
Można bardzo skutecznie zabezpieczyć świerka przed spałowaniem poprzez wykonanie szeregu nacięć w celu uzyskania kontrolowanego wypływu żywicy. Nacięcia te wykonujemy specjalnym dłutkiem umieszczonym na długim stylisku. Długi trzonek zapewnia wygodną pracę tym narzędziem pomiędzy okółkami świerkowych gałęzi. Dłutkiem tym wykonujemy krótkie 2-3cm nacięcia, usytuowane lekko skośnie, w miejscach narażonych na spałowanie. Bardzo ważne jest odpowiednie wyregulowanie głębokości wykonywania nacięć. Z nacięć wykonanych zbyt płytko nie będzie wyciekać żywica i zabezpieczenie to będzie mało skuteczne. Zbyt głęboko wykonane nacięcie może spowodować przerwanie łyka i powstanie trudno gojącej się rany. Poprawnie wykonane nacięcia powinny tylko uruchomić wycieki żywicy z przewodów żywicznych znajdujących się w młodej korze ,nie uszkadzając łyka. Zabieg ten należy wykonywać latem tak, aby do zimy z nacięć popłynęła żywica, która jesienią zastyga i krystalizuje się. Przed zimą drzewa zabezpieczane w ten sposób stają się nieatrakcyjne do spałowania. Drzewa takie wyglądają jakby były już spałowane. Zabezpieczenie tego typu jest jednorazowe i powinno wystarczyć do czasu ustąpienia narażenia na spałowanie.
Fot 8 Nacięta kora świerka strugiem.
2.5 Zabezpieczanie drzewek przed spałowaniem i czemchaniem poprzez obstawianie wierzchołkami, pochodzącymi ze ściętych w zabiegu drzew.
Po zabiegu np. CP w młodnikach świerkowych jest mnóstwo niezagospodarowanych wierzchołków ściętych drzew. W bardzo prosty sposób można pożytecznie wykorzystać je do zabezpieczenia przed spałowaniem czy czemchaniem pozostałych, wartościowych drzew w młodniku. Wybrane najmocniejsze drzewka obstawiamy trzema, około dwumetrowymi wierzchołkami, pozyskanymi ze ściętych drzew, pędem szczytowym do góry. Z jednego z nich wybieramy dwie naprzeciwległe długie gałęzie, którymi opasujemy drzewko i pozostałe dwa wierzchołki. Następnie związujemy je drucikiem, aby przytrzymywały całą konstrukcję przy pniu chronionego drzewa. Tak wykonane zabezpieczenie daje prawie stuprocentową gwarancję, że zabezpieczone drzewka nie będą przez kilka najbliższych lat spałowane.
Fot. 9 Obłożony świerk pozostałościami po CP.
Porównanie kosztów ochrony niektórymi metodami
Rodzaj zabezpieczenia |
Całkowity koszt ochrony 1000 szt. sadzonek w roku |
Zabezpieczenie repelentem przed zgryzaniem |
50zł |
Zabezpieczanie siateczka Mini-1 typ 101 przed zgryzaniem |
138zł |
Zabezpieczanie wełną owczą przed zgryzaniem |
162zł |
Zabezpieczanie osłonkami perforowanymi przed spałowaniem |
570zł |
Zabezpieczanie poprzez rysakowanie przed spałowaniem |
100zł |
Zabezpieczenie repelentem przed spałowaniem |
380zł |
2.6 Zabezpieczanie drzew przed spałowaniem przy pomocy osłonek typu "tuby"
Osłonki – tuby stosowane są do zabezpieczania całych drzewek, przede wszystkim liściastych. Najczęściej stosowane w hodowli dębów przy metodzie ścinania na „bezpieńkę". Metoda ta polega na ścięciu ok 3-5 cm nad ziemią uszkodzonego przez zwierzynę lub przymrozek dęba i umieszczeniu go w plastikowej tubie o wys. ok 1-1,2 m ustabilizowanej palikiem drewnianym. Specyficzne warunki termiczne jakie zachodzą w tubie powodują, że drzewko ze zdwojoną siłą wzrasta na wysokość wytwarzając pojedynczy, gonny pień. Brak pędów bocznych spowodowany jest brakiem miejsca w tubie na ich rozwój.
Wraz ze wzrostem drzewka tubę podnosi się na wysokość zabezpieczając pąki szczytowe przed zgryzieniem.
Wadą tej metody jest osłonięcie drzewka od ruchów powietrza, które w naturalnych warunkach zmuszają roślinę do pogrubienia pnia u nasady i wzmacnianie systemu korzeniowego. Drzewka osłonięte tubą, niepodlegające działaniom wiatru, kierują zasoby pokarmowe nie na wzmocnienie systemu korzeniowego, a na przyrost na wysokość.
Ochronę tubami stosuje się również:
- w razie wprowadzania do upraw domieszek drzew gatunków silnie zagrożonych przez zwierzynę,
- w poprawkach i uzupełnieniach w odnowieniu naturalnym, w celu wzmożeniu wzrostu na wysokość,
- w odnowieniach miejsc silnie zachwaszczonych i zagrożonych szkodami w skutek przymrozków,
- podczas odnawiania lub zalesiania małych powierzchni,
- w nasadzeniach zadrzewieniowych.
2.7 Zabezpieczanie drzew przed spałowaniem przy pomocy Osłonek siatkowych
Osłonki siatkowe – najczęściej rozpinane na palikach, służą do zabezpieczania drzewek wszystkich gatunków. Stosuje się zarówno siatkę plastikową lub gęsta siatkę metalową.
Zaletą tej metody jest ażurowość elementu ochronnego, umożliwiającego rozwój pędów bocznych oraz adaptacje do lokalnych warunków termicznych i wilgotnościowych.
2.8 Zabezpieczanie drzew przed spałowaniem przy pomocy "trzech palików"
Jest to najczęstsza metoda ochrony modrzewia stosowana w pomorskich lasach. Przygotowane wcześniej paliki świerkowo lub sosnowe, często z pozostawionymi króćcami po przyciętych gałęziach. Zaostrzone w cieńszym końcu umieszcza się w rozstawie trójkąta wokół drzewka i wbija na głębokość ok 10-15 cm. Takie zabezpieczenie modrzewi zabezpiecza drzewka przed spałowaniem i czemchaniem, nie zabezpiecza jednak przed zgryzaniem pędu głównego.