Asset Publisher
Otrzymaliśmy dofinansowanie z WFOŚiGW w Gdańsku
Nazwa Zadania : Nasadzenie alei rodzimych gatunków owocodajnych i miododajnych na terenie Nadleśnictwa Warcino"
W okresie od 10 września do 31 grudnia 2021 roku Nadleśnictwo Warcino realizowało zadanie pn. „Nasadzenie alei rodzimych gatunków drzew owocodajnych i miododajnych na terenie Nadleśnictwa Warcino”.
Zadanie to polegało na utworzeniu alei złożonej z dwóch rzędów drzew owocowych ( dzikiej jabłoni płonki) nasadzonych po obu stronach drogi. Łącznie posadzono 2000 szt., drzew owocowych po 500 szt. w każdym rzędzie. Łączna długość alei wynosi ok. 1500 mb.
►Celem projektu było uzyskanie stabilnej ekologicznie strefy ekotonowej w formie alei, złożonej z rodzimych gatunków drzew owocodajnych i miododajnych, zlokalizowanej w środku dużego kompleksu leśnego na siedlisku borowym.
Założona aleja została zabezpieczona ogrodzeniem z siatki stalowej tzw. leśnej, przed szkodami wyrządzanymi przez jeleniowate a po osiągnięciu wieku dojrzałości fizjologicznej oraz odpowiedniego wzrostu zostanie rozgrodzona. Tak dojrzała aleja złożona z drzew owocodajnych i miododajnych będzie dostarczała pożytków dla różnych grup zwierząt oraz będzie uzupełnieniem pożytków dla owadów zapylających. Ponadto, jako wartość dodatkowa wpłynie na walor estetyczny krajobrazu leśnego.
►Tworzenie alei drzew i krzewów owocodajnych i miododajnych w ramach składanego projektu ma również za zadanie zwiększenie pożytków w szczególności dla owadów, ptaków, gryzoni, ale również i zwierzyny leśnej. Drzewka owocowe t.j. jabłonie, grusze, śliwy to gatunki dostarczające zwierzynie zarówno żeru pędowego i soczystych liści, ale przede wszystkim to gatunki dostarczające w okresie późnoletnim i jesiennym znaczne ilości owoców zawierających w swoim składzie cukry proste i złożone, natomiast jako wartość dodatkowa walor estetyczny (piękne, obfite kwitnienie) oraz znaczenie krajobrazowe (zadrzewienie przydrożne) z całą gamą swoich specyficznych funkcji technicznych (osłona drogi przed wiatrem lub nawiewaniem śniegu)
Zadanie w pełni zostalo zrealizowane
Gwarancją stabilności projektu jest zastosowanie rodzimego gatunku drzewa owocowego charakterystycznego dla Pomorza
Resources to get
"Mała retencja nizinna"
Nadleśnictwo Warcino bierze obecnie udział w projekcie pn.: "Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu – mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach nizinnych"
Planowany okres realizacji: 2016-2022 r. Beneficjent: Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Celem projektu jest wzmocnienie odporności na zagrożenia związane ze zmianami klimatu w nizinnych ekosystemach leśnych. Podejmowane działania będą ukierunkowane na zapobieganie powstawaniu lub minimalizację negatywnych skutków zjawisk naturalnych takich jak: niszczące działanie wód wezbraniowych, powodzie i podtopienia, susza i pożary. Cel główny projektu zostanie osiągnięty poprzez realizację kompleksowych działań polegających na zabezpieczeniu lasów przed kluczowymi zagrożeniami związanymi ze zmianami klimatycznymi. Obejmą one rozwój systemów małej retencji oraz przeciwdziałanie nadmiernej erozji wodnej na terenach nizinnych. Cele uzupełniające: odbudowa cennych ekosystemów naturalnych, a tym samym pozytywny wpływ na ochronę różnorodności biologicznej; ocena skutków przyrodniczych wykonywanych zadań realizowana poprzez prowadzenie monitoringu porealizacyjnego wybranych zadań adaptacyjnych. W ramach projektu będą realizowane inwestycje związane z: budową, przebudową, odbudową i poprawą funkcjonowania zbiorników małej retencji, wraz z niezbędną infrastrukturą umożliwiającą czerpanie wody do celów przeciwpożarowych przez jednostki PSP; budową, przebudową, odbudową i poprawą funkcjonowania małych urządzeń piętrzących w celu spowolnienia odpływu wód powierzchniowych oraz ochrony gleb torfowych; adaptacją istniejących systemów melioracyjnych do pełnienia funkcji retencyjnych z zachowaniem drożności cieku dla ryb; zabezpieczeniem obiektów infrastruktury leśnej przed skutkami nadmiernej erozji wodnej, związanej z gwałtownymi opadami; przebudową i rozbiórką obiektów hydrotechnicznych niedostosowanych do wód wezbraniowych (mostów, przepustów, brodów). Projekt wykorzystuje kompleksowe zabiegi łączące przyjazne środowisku metody przyrodnicze i techniczne. Planowane są w większości małe obiekty/budowle o prostej konstrukcji budowane z zastosowaniem materiałów naturalnych. Wybierane technologie mają być przyjazne dla naturalnego środowiska przyrodniczego. Bezpośrednim efektem realizacji projektu będzie zretencjonowanie 2,1 mln m³ wody.
Wartość projektu: Planowany całkowity koszt realizacji projektu wynosi 234 670 000,00 zł Maksymalna kwota wydatków kwalifikowanych wynosi 170 000 000,00 zł. Maksymalna kwota dofinansowania z funduszy europejskich wynosi 144 500 000,00 zł.
W ramach projektu tj. „działania z zakresu małej retencji", Nadleśnictwo Warcino realizuje dwa poddziałania (Budowa lub modernizacja zbiorników) jak niżej: 1. Budowa drewnianej zastawki na rowie odwadniających w Leśnictwie Pustowo. Lokalizacja: Gmina Kępice, obręb administracyjny Nowy Chorów, działki nr 150/4, 150/3 (adres leśny: Obręb Warcino, Leśnictwo Pustowo, oddz. 150 i, 150 k). Planowana ilość wody do zretencjonowania: 3000 m3 .
Sposób realizacji zadania: budowa drewnianej zastawki na rowie odwadniającym oraz umocnienie brzegów rowu za i przed zastawką. 2. Modernizacja zbiornika retencyjnego w Leśnictwie Podgóry.
Lokalizacja: Gmina Kępice, obręb administracyjny Mzdowo, działka nr 216, (adres leśny: Obręb Warcino, Leśnictwo Podgóry, oddz. 216 c).
Planowana ilość wody do zretencjonowania:17000 m3 .
Sposób realizacji zadania: Odbudowa zniszczonego mnicha i grobli, umacnianie rowów.
Asset Publisher
Asset Publisher
1. Zabezpieczanie drzewek przed zgryzaniem
1. Zabezpieczanie drzewek przed zgryzaniem
1.1 Zabezpieczanie siateczkami MINI-1
Siateczki nadają się praktycznie do zabezpieczenia każdego gatunku drzewa. Stosując zabezpieczanie siateczkami można ,,wyprowadzić" uprawy bez większego problemu. Należy jednak pamiętać o następujących zasadach:
- zakupione siateczki MINI 1 powinny być bezbarwne, z dodatkiem filtra UV.
- siateczkę zakładamy tylko na pęd szczytowy wskazanych drzewek. W zależności od presji zwierzyny, zabezpieczamy od 30% do 50% drzew na uprawie.
- długość pociętych siateczek powinna wynosić około 20cm. Zbyt krótkie mogą być przez zwierzynę zwalane podczas przemieszczania się po uprawie. Nowe siateczki należy w pierwszej kolejności stosować na uprawach sosnowych, zakładając je przy użyciu prowadnika rurowego. Prowadnikiem jest półmetrowa rurka PCV o średnicy 50mm.Taką rurkę wkładamy do wnętrza osłonki a następnie nakładamy na sadzonkę, po czym zsuwając po niej siateczkę ucinamy ją na odpowiednią długość. Można także pociąć siatkę przed jej założeniem bezpośrednio na powierzchni roboczej.
- siateczka musi wystawać ponad pączek szczytowy około 2 lub 3cm. To, ile będzie wystawała, zależy od wieku i gatunku chronionych drzewek.
- zakładając siateczkę na gatunki iglaste staramy się, aby była ,,wczepiona" w igły,
- zdejmowanie siateczek może nastąpić dopiero po ustaniu zagrożenia zgryzaniem, a przed wiosennym ,,pędzeniem",
- zdjęte siateczki należy oczyścić i przechować w ciemnym miejscu do jesieni.
Dobrze przechowywane siateczki mogą być wykorzystywane przez wiele lat. A prawidłowo założone na drzewkach, praktycznie zabezpieczają je w 100% przed zgryzieniem.
Niewątpliwą zaletą tej metody jest prostota jej wykonania oraz niskie prawdopodobieństwo popełnienia błędów przez robotników podczas zakładania siateczek. Do wad należy zaliczyć konieczność ściągania siateczki na wiosnę, co zwiększa koszty ochrony danej uprawy.
Fot.1 Zabezpieczenie przed zgryzaniem siateczkami Mini 1
1.2 Zabezpieczanie repelentem
Zabezpieczać repelentami można każdy gatunek drzewa. Repelent należy nanosić rękawicą lub szczotką tylko na górną część pędu szczytowego w taki sposób, aby np. sosna miała posmarowane igły otaczające pączek szczytowy. Na gatunkach liściastych smarujemy tylko górną część pędu szczytowego. Repelent należy nanosić na suche drzewka w czasie bezdeszczowych dni. Nanoszenie repelentu jesienią należy wykonać możliwie jak najpóźniej po to, aby maksymalnie wydłużyć okres jego skutecznej ochrony.
Zabezpieczanie upraw jednorocznych siateczkami, pakułami czy wełną owczą, jest mało skuteczne. A to dlatego, że część tych zabezpieczeń zostanie ściągnięta badylami jeleni czy cewkami sarny podczas przemieszczania się zwierzyny po uprawie. Uprawy jednoroczne najlepiej zabezpieczać repelentem, ponieważ przylega on ściśle do wierzchołka ochranianego drzewka i nie może być z niego strącony.
Fot.2 Widok zabezpieczonej uprawy repelentem.
1.3 Zabezpieczanie pakułami lnianymi sosny
Metoda ta polega na odpowiednim okręceniu wierzchołka zabezpieczanego drzewa kosmkiem długich pakuł. Technika owijania pakułami polega na owinięciu raz wokół igieł szczytowych, a następnie przekładamy pakuły przez pączek szczytowy i owijamy jeszcze raz wokół wierzchołka. Aby pakuły dobrze chroniły pączek szczytowy i nie zwiewał ich wiatr, należy owijać je ruchem wstępującym. Pakuły odstraszają nieprzyjemnym zapachem zwierzynę. Gdy zwierzę zgryzie pączek szczytowy razem z pakułami, to ich włóknisty charakter powoduje niesmaczne uczucie w pysku zwierzęcia i zniechęca je do dalszego zgryzania.
Minusem tej metody jest to, iż nieumiejętne zabezpieczanie może doprowadzić do komplikacji podczas wiosennego rozwoju pędu szczytowego.
Fot 3 Zabezpieczenie pakułami lnianymi.
1.4 Zabezpieczanie wełną owczą
Wełna, jako materiał pochodzenia zwierzęcego, ma inne właściwości niż pakuły i dlatego sposób zabezpieczania nią drzewek też jest inny. Najlepsza do zabezpieczania jest wełna gręplowana ale nie prana, gdyż ma ona wówczas rozpierzchłą strukturę i zawiera dużo lanoliny. Nakładanie wełny na chronione drzewko polega na umieszczeniu na pączku szczytowym i okolicznych igłach niewielkiego kosmka wełny tak, aby tylko powlekała ona chroniony wierzchołek. Poprawne zabezpieczenie tą metodą nie powoduje trudności we wzroście nowego pędu na wiosnę. Zabezpieczenie wełną owczą działa podobnie jak zabezpieczenie pakułami, jednakże ma jedną korzystną cechę – krótki włos nie powoduje komplikacji we wzroście młodego pędu na wiosnę.
Na ubogich siedliskach, gdy wiosną zazielenią się uprawy, żerująca na nich zwierzyna bardzo chętnie zgryza młode przyrosty sosny, powodując jej krzaczasty wzrost. Sosna nie może być wówczas zabezpieczona siateczkami a zabezpieczenie chemiczne pozostaje tylko na starych igłach. Skuteczne jest wtedy zabezpieczanie wełną owczą. Utrzymuje się ona na wzrastającym pędzie i ciągle zabezpiecza go przed zgryzieniem. Takiej zalety nie posiadają żadne inne rodzaje zabezpieczenia.
Fot 4 Widok wzrastającego pędu z utrzymującą się wełną.