Asset Publisher
Otrzymaliśmy dofinansowanie z WFOŚiGW w Gdańsku
Nazwa Zadania : Nasadzenie alei rodzimych gatunków owocodajnych i miododajnych na terenie Nadleśnictwa Warcino"
W okresie od 10 września do 31 grudnia 2021 roku Nadleśnictwo Warcino realizowało zadanie pn. „Nasadzenie alei rodzimych gatunków drzew owocodajnych i miododajnych na terenie Nadleśnictwa Warcino”.
Zadanie to polegało na utworzeniu alei złożonej z dwóch rzędów drzew owocowych ( dzikiej jabłoni płonki) nasadzonych po obu stronach drogi. Łącznie posadzono 2000 szt., drzew owocowych po 500 szt. w każdym rzędzie. Łączna długość alei wynosi ok. 1500 mb.
►Celem projektu było uzyskanie stabilnej ekologicznie strefy ekotonowej w formie alei, złożonej z rodzimych gatunków drzew owocodajnych i miododajnych, zlokalizowanej w środku dużego kompleksu leśnego na siedlisku borowym.
Założona aleja została zabezpieczona ogrodzeniem z siatki stalowej tzw. leśnej, przed szkodami wyrządzanymi przez jeleniowate a po osiągnięciu wieku dojrzałości fizjologicznej oraz odpowiedniego wzrostu zostanie rozgrodzona. Tak dojrzała aleja złożona z drzew owocodajnych i miododajnych będzie dostarczała pożytków dla różnych grup zwierząt oraz będzie uzupełnieniem pożytków dla owadów zapylających. Ponadto, jako wartość dodatkowa wpłynie na walor estetyczny krajobrazu leśnego.
►Tworzenie alei drzew i krzewów owocodajnych i miododajnych w ramach składanego projektu ma również za zadanie zwiększenie pożytków w szczególności dla owadów, ptaków, gryzoni, ale również i zwierzyny leśnej. Drzewka owocowe t.j. jabłonie, grusze, śliwy to gatunki dostarczające zwierzynie zarówno żeru pędowego i soczystych liści, ale przede wszystkim to gatunki dostarczające w okresie późnoletnim i jesiennym znaczne ilości owoców zawierających w swoim składzie cukry proste i złożone, natomiast jako wartość dodatkowa walor estetyczny (piękne, obfite kwitnienie) oraz znaczenie krajobrazowe (zadrzewienie przydrożne) z całą gamą swoich specyficznych funkcji technicznych (osłona drogi przed wiatrem lub nawiewaniem śniegu)
Zadanie w pełni zostalo zrealizowane
Gwarancją stabilności projektu jest zastosowanie rodzimego gatunku drzewa owocowego charakterystycznego dla Pomorza
resources-to-get
"Mała retencja nizinna"
Nadleśnictwo Warcino bierze obecnie udział w projekcie pn.: "Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu – mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach nizinnych"
Planowany okres realizacji: 2016-2022 r. Beneficjent: Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Celem projektu jest wzmocnienie odporności na zagrożenia związane ze zmianami klimatu w nizinnych ekosystemach leśnych. Podejmowane działania będą ukierunkowane na zapobieganie powstawaniu lub minimalizację negatywnych skutków zjawisk naturalnych takich jak: niszczące działanie wód wezbraniowych, powodzie i podtopienia, susza i pożary. Cel główny projektu zostanie osiągnięty poprzez realizację kompleksowych działań polegających na zabezpieczeniu lasów przed kluczowymi zagrożeniami związanymi ze zmianami klimatycznymi. Obejmą one rozwój systemów małej retencji oraz przeciwdziałanie nadmiernej erozji wodnej na terenach nizinnych. Cele uzupełniające: odbudowa cennych ekosystemów naturalnych, a tym samym pozytywny wpływ na ochronę różnorodności biologicznej; ocena skutków przyrodniczych wykonywanych zadań realizowana poprzez prowadzenie monitoringu porealizacyjnego wybranych zadań adaptacyjnych. W ramach projektu będą realizowane inwestycje związane z: budową, przebudową, odbudową i poprawą funkcjonowania zbiorników małej retencji, wraz z niezbędną infrastrukturą umożliwiającą czerpanie wody do celów przeciwpożarowych przez jednostki PSP; budową, przebudową, odbudową i poprawą funkcjonowania małych urządzeń piętrzących w celu spowolnienia odpływu wód powierzchniowych oraz ochrony gleb torfowych; adaptacją istniejących systemów melioracyjnych do pełnienia funkcji retencyjnych z zachowaniem drożności cieku dla ryb; zabezpieczeniem obiektów infrastruktury leśnej przed skutkami nadmiernej erozji wodnej, związanej z gwałtownymi opadami; przebudową i rozbiórką obiektów hydrotechnicznych niedostosowanych do wód wezbraniowych (mostów, przepustów, brodów). Projekt wykorzystuje kompleksowe zabiegi łączące przyjazne środowisku metody przyrodnicze i techniczne. Planowane są w większości małe obiekty/budowle o prostej konstrukcji budowane z zastosowaniem materiałów naturalnych. Wybierane technologie mają być przyjazne dla naturalnego środowiska przyrodniczego. Bezpośrednim efektem realizacji projektu będzie zretencjonowanie 2,1 mln m³ wody.
Wartość projektu: Planowany całkowity koszt realizacji projektu wynosi 234 670 000,00 zł Maksymalna kwota wydatków kwalifikowanych wynosi 170 000 000,00 zł. Maksymalna kwota dofinansowania z funduszy europejskich wynosi 144 500 000,00 zł.
W ramach projektu tj. „działania z zakresu małej retencji", Nadleśnictwo Warcino realizuje dwa poddziałania (Budowa lub modernizacja zbiorników) jak niżej: 1. Budowa drewnianej zastawki na rowie odwadniających w Leśnictwie Pustowo. Lokalizacja: Gmina Kępice, obręb administracyjny Nowy Chorów, działki nr 150/4, 150/3 (adres leśny: Obręb Warcino, Leśnictwo Pustowo, oddz. 150 i, 150 k). Planowana ilość wody do zretencjonowania: 3000 m3 .
Sposób realizacji zadania: budowa drewnianej zastawki na rowie odwadniającym oraz umocnienie brzegów rowu za i przed zastawką. 2. Modernizacja zbiornika retencyjnego w Leśnictwie Podgóry.
Lokalizacja: Gmina Kępice, obręb administracyjny Mzdowo, działka nr 216, (adres leśny: Obręb Warcino, Leśnictwo Podgóry, oddz. 216 c).
Planowana ilość wody do zretencjonowania:17000 m3 .
Sposób realizacji zadania: Odbudowa zniszczonego mnicha i grobli, umacnianie rowów.
Asset Publisher
Światowy Dzień Mokradeł 2023
Światowy Dzień Mokradeł 2023
Czas mokradeł
Odtwarzanie mokradeł
Korzyści płynące z odtwarzania mokradeł
Odtwarzanie mokradeł
Odtwarzanie mokradeł
Czas mokradeł
Data obchodów Światowego Dnia Mokradeł upamiętnia podpisanie Konwencji o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego, zwanej konwencją ramsarską. W tym roku przypada 52. rocznica tego wydarzenia.
Celem konwencji ramsarskiej jest ochrona i utrzymanie w niezmienionym stanie obszarów określanych jako wodno-błotne, poprzez działania na szczeblu krajowym i lokalnym oraz współpracę międzynarodową, a także podnoszenie świadomości społecznej w zakresie roli obszarów wodno-błotnych w kontekście zrównoważonego rozwoju na świecie.
Pierwszy raz Światowy Dzień Mokradeł świętowano w 1997 r. Dotychczas konwencję ratyfikowały 172 państwa ze wszystkich regionów świata.
Woda to życie
Mokradła występują pod różnymi postaciami. Do obszarów wodno-błotnych zalicza się błota, torfowiska, bagna, zbiorniki wodne (sztuczne i naturalne), oraz wody morskie, których głębokość podczas odpływu nie przekracza sześciu metrów. Znaczną część mokradeł stanowią torfowiska. Jeżeli nie są zdegradowane, pełnią bardzo ważną rolę retencyjną. Chłoną wodę, kiedy jest jej pod dostatkiem, zaś oddają ją podczas suszy. Są magazynem dużej ilości węgla i tym samym przyczyniają się do ograniczania efektu cieplarnianego. Mokradła zapobiegają też erozji i degradacji gleb. Są również naturalnymi filtrami, które redukują zanieczyszczenia z opadów atmosferycznych, wód powierzchniowych i podziemnych. Mokradła są podstawą globalnej gospodarki, a roślinom i zwierzętom zapewniają miejsce do życia.
Zagrożenia dla mokradeł
Mokradła to ekosystemy zagrożone. W dobie dynamicznego rozwoju cywilizacyjnego, zanikła lub została zdegradowana ponad połowa obszarów wodno-błotnych na świecie. Główną przyczyną ich niszczenia jest eksploatacyjne podejście społeczeństw do gospodarowania zasobami przyrody: odwadnianie, osuszanie, wydobywanie torfu. Znaczenie ma również niski stan świadomości ekologicznej mieszkańców, które często traktują te obszary jak nieużytki. Do pogorszenia stanu mokradeł przyczyniają się także zanieczyszczenia, inwazje gatunków obcych i zmiany klimatyczne. Warto sobie uświadomić, że osuszając mokradła, niszczymy nieodwracalnie zasoby wody, bogaty świat roślin i zwierząt oraz ekosystemy podmokłe. Zjawisko zanikania mokradeł bardzo negatywnie odbija się na gospodarce wodnej całych regionów i ich bilansie wodnym. Dlatego też ochrona i odtwarzanie terenów mokradłowych jest jedną z możliwości powiększania zasobów dyspozycyjnych wód.
Polska a działania na rzecz ochrony i odtwarzania terenów wodno-błotnych
Znaczną część mokradeł stanowią torfowiska. W Polsce zajmują one powierzchnię 1,4 miliona ha, czyli 4% powierzchni kraju. Torfowiska przechowują dwa razy więcej węgla niż wszystkie lasy na Ziemi. Na poziomie krajowym coraz częściej dostrzega się rolę mokradeł i powoli przebija się w programach związanych ze zwiększaniem retencji na obszarach leśnych czy rolnych.
Polska ze względu na położenie geograficzne i wynikające z niego m.in. zmienne warunki hydrologiczne ma niewielkie zasoby wodne. Zajmuje jedno z ostatnich miejsc w Europie pod względem zasobów wodnych i uznaje się, że należy do grupy państw zagrożonych deficytem wody. Głównym czynnikiem warunkującym ilość zasobów wodnych naszego kraju jest wielkość opadów atmosferycznych.
W 2018 r. na zlecenie Ministerstwa Środowiska opracowano Katalog dobrych praktyk w zakresie robót hydrotechnicznych i prac utrzymaniowych. Wypracowana w nim idea dobrej praktyki zarządzania wodami powinna stać się obligiem. To właśnie od dobrego planowania i właściwego zarządzania rzeką (i jej zlewnią) zależy jej stan i wrażliwość na zjawiska ekstremalne, w tym suszę. Szacuje się, że renaturyzacji można by poddać 91 proc. jednolitych części wód powierzchniowych rzecznych w Polsce.
Pamiętajmy, że możemy mieć wpływ na stan wód, jeśli będziemy stosować poniższe zasady
- przestaniemy niszczyć i odwadniać, a zaczniemy odtwarzać tereny podmokłe,
- nie będziemy przekraczać wydobycia z warstw wodonośnych,
- ograniczymy zanieczyszczenia,
- zwiększymy efektywność wykorzystania wody,
- będziemy mądrze użytkować tereny podmokłe,
- uznamy temat wody i terenów podmokłych za kluczowy.
